Wspomagamy naszych klientów w przeprowadzaniu testów na utratę wartości aktywów. Utrata wartości aktywów jest przedmiotem Międzynarodowego Standardu Rachunkowości 36 (IAS 36) oraz Krajowego Standardu Rachunkowości nr 4. Celem obu standardów jest przedstawienie i uregulowanie procedur zapewniających, że składniki aktywów są wykazywane w sprawozdaniu finansowym w wartości nie przekraczającej ich wartości odzyskiwalnej definiowanej jako wyższa z wartości:
- wartość godziwa pomniejszona o koszty sprzedaży,
- wartość użytkowa.
Utrata wartości aktywów jest analizowana, między innymi, w odniesieniu do:
- środków trwałych (z wyłączeniem przeznaczonych do zbycia),
- wartości niematerialnych, w tym wartości firmy,
- inwestycji w jednostki zależne, stowarzyszone oraz wspólne przedsięwzięcia,
- nieruchomości inwestycyjnych, gdzie stosowany jest model kosztu historycznego.
Podmioty powinny na każdy dzień raportowy ocenić, czy istnieją przesłanki wskazujące, że nastąpiła utrata wartości aktywów posiadanych przez jednostkę. Generalnie, przesłanki te można podzielić na pochodzące z zewnętrznych źródeł informacji (np. zmniejszenie wartości rynkowej danego składnika aktywów, istotne i niekorzystne zmiany technologiczne lub rynkowe, wzrost rynkowych stóp procentowych) oraz wewnętrznych źródeł informacji (utrata przydatności danego aktywa, fizyczne zniszczenie aktywa, wyniki finansowe uzyskiwane przez dany składnik aktywów gorsze od oczekiwanych). W sytuacji zajścia takich przesłanek należy przeprowadzić testy na utratę wartości aktywów i, przy założeniu stwierdzenia, że wartość odzyskiwalna jest poniżej wartości bilansowej, jednostka powinna obniżyć wartość bilansową poprzez dokonanie odpisu aktualizującego z tytułu utraty wartości aktywa.
Bez względu na istnienie lub nie przesłanek wskazujących na utratę wartości, podmioty są zobowiązane do przeprowadzenia corocznych testów na utratę wartości dla następujących aktywów:
- wartość firmy,
- wartości niematerialne o nieokreślonym okresie użytkowania,
- wartości niematerialne w budowie.
W sytuacji, gdy oszacowanie wartości odzyskiwanej pojedynczego składnika aktywów nie jest możliwe, podmioty powinny dokonywać analizy wartości odzyskiwalnej dla ośrodka wypracowującego środki pieniężne (cash generating unit - CGU), do którego należy dany składnik aktywów.
Kluczowym zagadnieniem przy przeprowadzaniu testów na trwałą utratę wartości jest szacowanie wartości użytkowej. Wartość użytkowa danego składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne jest estymowana jako wartość bieżąca przyszłych przepływów pieniężnych generowanych przez analizowane składnik aktywów lub grupę aktywów. W konsekwencji, dla oszacowania wartości użytkowej niezbędne jest przygotowanie prognoz przepływów pieniężnych oraz ustalenie stopy dyskontowej.